
Ik had alles goed voorbereid. Een lijst met fotolocaties om van te watertanden: Balos Beach, Elafonisi, de Gramvousa Peninsula, Samaria Gorge, het historische Chania, Lake Kournas, de Witte Bergen, Souda Bay en de watervallen van Argiroupoli. Mijn doel? Zonsopkomsten, bergen, kloven en kustlijnen vastleggen in hun meest pure, ruige vorm.
De verwachtingen waren hoog… en toen gebeurde het onverwachte.
Wat we zullen bespreken:Wandelroute naar hersteltempo
Fotoreis met beperkt mobiliteit Enkele weken voor vertrek kreeg mijn vrouw, mijn trouwe reis- en fotografiepartner, een ongeval. Ze moest een heupoperatie ondergaan en haar revalidatie was nog volop bezig toen we moesten vertrekken. Lange wandelingen? Onmogelijk. Zelfs eenvoudige viewpoints waren vaak te ver. Niet haalbaar. En als klap op de vuurpijl: de eerste week kregen we regen en later toen het toch zonniger werd een hardnekkig waas in de lucht die het licht flets en de luchten vlak maakte. Zelfs de watervallen van Argiroupoli vielen tegen, er liep meer water over de weg dan door de waterval. Niet meteen het recept voor epische landschapsfoto’s. In mijn blog het-weer-en-landschapsfotografie lees je hoe je kunt omgaan met verschillende weersomstandigheden.
Slow photography: schoonheid in het klein en omschakelen in het hoofd en in de camera
De camera ging niet in de kast, wel integendeel. Ik schakelde over naar slow photography – traag, observerend, in het ritme van de omstandigheden. In plaats van gouden uurtjes aan verlaten stranden of stevige wandelingen langs berg of kloof, werd het flaneren door Chania en Rethimnon. Ik ontdekte de charme van schaduwvlakken op gevels, een kat in een restaurant, kleurrijke luiken, of een duif in een plas water. Ook de beelden die ik van langs de weg kon nemen kregen betekenis. Zoals een eenzame boom op een rotshelling, of een kapel midden in zee tijdens een regensessie. De sfeer, de stilte, de poëzie van het moment kwamen centraal te staan. Ik nam de tijd. En net daardoor zag ik méér.

“Een duif, een spiegel, een verhaal”. De foto toont een duif in een ondiepe plas op het asfalt, omringd door rimpelingen in het water. De plas weerspiegelt een stadsgevel in zachte tinten. Het beeld ademt eenvoud, rust en een poëtische alledaagsheid. De stijl is documentair met een vleugje street photography: een observatie van het kleine moment in een grootstedelijke context. De opname vangt een moment van rust en bezinning in een stedelijke omgeving. De duif wordt een symbool van aanpassing, het alledaagse en verstilling. De reflectie staat voor introspectie: een blik op de stad door een onverwachte lens. (© Guy Lambrechts)
Kreta door andere ogen: licht, detail, verstilling en verrassingen tudden de muren
Wat me opviel? Doordat ik me niet kon verplaatsen zoals gewoonlijk, bleef ik langer op één plek. En juist daardoor zag ik zoveel méér. De rust bracht ruimte voor observatie. Ik had geen last van de klassieke “fotografische onrust” – het gevoel dat er misschien nog iets beters achter de volgende hoek ligt.

Welke lessen neem ik mee als fotograaf?
Ik gebruikte op deze reis mijn full frame Nikon-Z7-ii . met een 28-200mm lens – een echte reispartner, flexibel en licht. Dankzij die veelzijdigheid kon ik snel schakelen tussen details en bredere scènes. Een statief hoefde ik niet mee te sleuren. In de nabewerking kwam Lightroom, Photoshop en Luminar Neo van pas, vooral om de fletse luchten wat karakter te geven. Maar wat ik vooral geleerd heb? Dat fotografie ook draait om aanvaarden. Om aanwezig zijn. Om de kunst van loslaten: fotografie draait niet om het perfecte plaatje, maar om te zien wat er wél is — niet wat ik hoopte




De helende kracht van fotografie
Fotografie is meer dan het maken van mooie beelden. Het is een vorm van zelfexpressie die rust en balans brengt — vooral in tijden van stress, verdriet of onzekerheid. Tijdens fotoreizen merken we steeds weer hoe krachtig fotografie werkt als middel voor mindfulness en emotionele verwerking. Fotografie als uitlaatklep: Kijk je door de zoeker, dan verschuift je aandacht meteen. Weg van deadlines, zorgen en verplichtingen. Je focust op licht, kleur en compositie. Voor veel fotografen is dat een welkome pauze. Foto’s maken helpt om je hoofd te ordenen en gevoelens te kanaliseren. Je kijkt aandachtiger naar je omgeving — en dus ook naar jezelf. Bewust kijken brengt rust: Wie echt kijkt, vertraagt. Je ziet kleine details — de verandering van licht, het ritme van de natuur. Alles komt tot rust. Dat helpt om spanning los te laten en frustratie op een andere manier te benaderen. Nabewerking als verwerkingsproces: Ook in de nabewerking vind je rust. Je vertelt je verhaal opnieuw, op jouw manier. Je kiest wat je accentueert, verzacht of weghaalt. Dat geeft creatieve vrijheid én een gevoel van controle — iets wat je soms mist in moeilijke tijden.
Tips voor wanneer je fotoreis anders verloop dan gepland
-
- Laat verwachtingen los. Verwachtingen bieden geen garantie — flexibiliteit wel. Laat het idee van dé perfecte foto los.
- Kijk met andere ogen. Verleg je focus: van groot naar klein, van landschap naar detail, van veraf naar dichtbij.
- Beperkingen als kader. Juist minder opties dwingen je om creatiever te kijken en te werken.
- Vertraag je tempo. Neem de tijd om te observeren. Hoe langer je ergens bent, hoe meer je ziet.
- Wees mild voor jezelf. Niet elke reis hoeft spectaculair te zijn om waardevol te voelen of mooie beelden op te leveren.
- Geniet van het proces. Haal eruit wat erin zit, maar zonder druk. Je hoeft niets te forceren.
Laat een reactie achter